Begin deze week is papa weer met mij naar de dokter moeten gaan. Nele, van de opvang had papa opgebeld om te zeggen dat ik hoge koorts had en dat er nog veel kindjes naar huis gegaan zijn.
Dus omi is mij eerst komen ophalen en dan zijn ze samen met mij naar de dokter gegaan. Mijn keel was nog altijd niet genezen en volgens Dokter Nele had ik ook iets aan mijn maag en vocht in mijn oortje.
Was ik daarom de voorbije tijd zoveel aan het wenen?
Dokter Nele schreef mij dan nieuwe medicatie voor. Maar het werd precies alleen maar erger. Woensdag namiddag en donderdag voormiddag heb ik heel veel geweend en geschreeuwd. Mama is toen met mij naar spoed vertrokken omdat ze zich zo fel zorgen maakte. Ik kan nog niet zeggen wat er met mij scheelt. Ook eten deed ik de laatste tijd niet goed. Dus best wat onderzoeken laten doen.
Op spoed was iedereen heel lief voor mij. De eerste verpleegster had mijn temperatuur gemeten. Die was toen normaal. Toen kwam er een mannelijke verpleger eventjes kijken en daarna de eerste dokter. Die voelde wat aan mijn buikje en keek in mijn oren en keel. Maar hij kon niet direct iets vinden. Dan maar wachten op de kinderarts. Zij besloot om een echo van mijn buikje te laten maken en een urine staaltje te nemen.
De echo vond ik niet zo heel leuk, maar de dokter was zo lief voor mij. 🙂 Ook op de echo werd niets gevonden. Papa en mama opgelucht. Nu wachten tot ik pipi had gedaan. Een andere verpleger had voordien een soort plaszakje in mijn pamper gelegd en vast gemaakt aan mijn huid.
Ook in de urine werd niets gevonden, dus mochten we gewoon weer naar huis. Dit was geen leuke dag voor mij 😦
Lia Wauters 